A' nın nesnel olarak B’ yi sömürdüğü veya sorumlu bir kişi olarak özgüveninin pekiştirmesini engellediği herhangi bir durum, bir ezme durumudur. Böylesi bir durum, sahte yüce gönüllülükle şirinleştirilmiş olsa bile, kendiliğinden şiddeti yaratır, çünkü insanın varlıksal ve tarihsel yetisi olan daha yetkin insan olmanın yolunu tıkar. Bir “ezme” ilişkisinin kurulmasıyla, şiddet zaten başlamıştır.
Tarihte hiçbir zaman şiddet ezilenlerden kaynaklanmamıştır. Eğer kendileri şiddetin sonucu iseler nasıl şiddetin başı olabilirler ki?
Şiddet; ezenler, sömürenler, ötekileri insan yerine koymayanlar tarafından başlatılır, ezilenler, sömürülenler ve insan yerine konulmayanlar tarafından değil.
Sevgisizliği başlatanlar, sevilmeyenler değildir, yalnızca kendilerini sevdikleri için başkalarını sevemeyenlerdir.
Terörü başlatanlar; çaresizler, teröre tabi tutulanlar değil, iktidarları sayesinde “hayatın reddedilmişlerini” ortaya çıkaran somut durumu yaratan saldırganlardır.
Despotluğu başlatan, zulmedilenler değil, zalimlerdir.
Nefreti başlatan, horlananlar değil, horlayanlardır.
İnsanlığı olumsuzlayanlar, kendilerine insan olma hakkı tanınmayanlar değil, onlardan insanlığı esirgeyenlerdir.
Güçlünün egemenliği altında zayıf düşürülmüş olanlar değil, onları güçsüz kılmış güçlülerdir asıl zor kullanan.
Alıntılar: Paulo Freire - Ezilenlerin Pedagojisi
Comments